Σε ηλικία 38 ετών ο Μίλος Τεόντοσιτς ανακοίνωσε σήμερα (26/6) πως βάζει τελεία στην λαμπρή καριέρα του. Γεννημένος περίπου τρεις μήνες πριν κατακτήσει η εθνική Ελλάδας το χρυσό μετάλλιο του Ευρωμπάσκετ του 87, δηλαδή στις 19 Μαρτίου 1987 στο Βάλιεβο της δυτικής Σερβίας, ο Μίλος Τεόντοσιτς υπήρξε ως παίκτης από τους κορυφαίους Ευρωπαίους πόιντ γκαρντ όλων των εποχών, στην περίοδο της κορύφωσης της αθλητικής καριέρας του. Με τη φανέλα της εθνικής Σερβίας των ανδρών κατέκτησε τρία ασημένια μετάλλια, ένα σε Ολυμπιακούς Αγώνες (2016 Ρίο ντε Τζανέιρο), ένα σε Παγκόσμιο Κύπελλο (2014 Ισπανία) και ένα σε Ευρωμπάσκετ (2009 Πολωνία). Συνολικά, ο Μίλος Τεόντοσιτς κατέκτησε 19 τρόπαια, ενώ είχε και πολυάριθμες ατομικές διακρίσεις...

«Θέλω να γίνει γνωστό πώς τελείωσα την καριέρα μου σε έναν σύλλογο που έχει κυρίαρχη θέση στην καρδιά μου,»  είπε ο Μίλος Τεόντοσιτς αναφερόμενος στον Ερυθρό Αστέρα.

«Θα ξανασυναντηθούμε... » υποσχέθηκε ο Μίλος Τεόντοσιτς στην επιστολή που έστειλε στα ΜΜΕ για να προσθέσει: «Ενα απέραντο ευχαριστ σε όλους, αλλά κυριολεκτικά, σε κάθε συμπαίκτη. Όλοι με κάνατε καλύτερο μπασκετμπολίστα. Το θυμάμαι αυτό».   

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ολυμπιακός για Τεόντοσιτς: «Ένας αληθινός μάεστρος του μπάσκετ αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του»

Το 2007, ο Μίλος Τεόντοσιτς υπέγραψε στον Ολυμπιακό και φόρεσε τη φανέλα των «ερυθρόλευκων» έως και το 2011 κατακτώντας δύο Κύπελλα Ελλάδας, ενώ αναδείχτηκε MVP των τελικών της Α1 το 2010 και το 2011. Με τον Ολυμπιακό συμμετείχε στο φάιναλ φορ του Βερολίνου το 2009 και του Παρισιού το 2010, αλλά δεν κατάφερε να κατακτήσει το τρόπαιο της Euroleague. Το πέτυχε το 2016 ως παίκτης της ΤΣΣΚΑ Μόσχας (2011-17) υπό την τεχνική καθοδήγηση του Δημήτρη Ιτούδη. Η τελευταία σεζόν του, αυτή που ολοκληρώθηκε, τον βρήκε πάλι με Έλληνα προπονητή, τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, στον Ερυθρό Αστέρα. Στο ΝΒΑ αγωνίστηκε με τη φανέλα των Λος Άντζελες Κλίπερς από το 2017 έως το 2019. Ξεκίνησε από την FMP (2004-2007) κι ενώ ενδιάμεσα είχε δοθεί δανεικός στην Μπόρατς Τσάτσακ (2005-06). Το 2019 έως το 2023 αγωνίστηκε στη Βίρτους Μπολόνια.

Αναλυτικά, στην επιστολή με την οποία ανακοίνωσε πως «κρεμάει τα παπούτσια του» ο Μίλος Τεόντοσιτς αναφέρει: 

«Αγαπητοί φίλοι, σεβαστοί φίλαθλοι και γνώστες του μπάσκετ,

Πρώτα απ' όλα, σας ευχαριστώ για τα 30 χρόνια κοινού αγώνα, απόλαυσης, χαράς και λύπης. Ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω μια... φάση της αγάπης μου για το μαγικό παιχνίδι του μπάσκετ.

Πίσω μου, πίσω μας, υπάρχει πολλή επιθυμία, αγώνας, αυταπάρνηση. Κερδισμένα τρόπαια, αλλά και χαμένοι τελικοί. Όλα είναι μπάσκετ και όλα είναι ζωή. Και δεν θα άλλαζα τίποτα από αυτά, - πάλι τα ίδια θα έκανα!

Ευχαριστώ το Βάλιεβό μου, τη Σερβία μου. Και όλους τους προπονητές με τους οποίους είχα την ευκαιρία να μάθω μπάσκετ.

Δεν θα έδινα ιδιαίτερη έμφαση σε συγκεκριμένα άτομα, σε καθοριστικά λεπτά ή στους πιο σημαντικούς αγώνες... Γιατί κάθε μία από αυτές τις «λεπτομέρειες» ήταν σημαντική για την καριέρα μου.

Η μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη πηγαίνει στην οικογένειά μου. Και η μεγαλύτερη υπερηφάνεια είναι μαζί τους. Τον τελευταίο καιρό, έχω συνειδητοποιήσει ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της καριέρας μου ως παίκτης είναι ότι θα έχω κάτι να δείξω στα παιδιά! Μακάρι να μεγαλώσουν λίγο ακόμη... Μπροστά τους θα είμαι και είμαι πιο ολοκληρωμένος.

Δεν θα ήθελα να κάνω ένα προσωπικό λάθος στο τέλος, οπότε υπάρχει ένα ομαδικό μήνυμα από εμένα: «Ενα απέραντο ευχαριστώ σε όλους, αλλά κυριολεκτικά, σε κάθε συμπαίκτη. Όλοι με κάνατε καλύτερο μπασκετμπολίστα. Το θυμάμαι αυτό.

Όλοι παίζουμε για τους φιλάθλους. Γι' αυτό, τους ευχαριστώ ειλικρινά και από τα βάθη της καρδιάς μου. Χάρηκα για τα χειροκροτήματα και για την υποστήριξη. Ανεξάρτητα από τον σύλλογο, ο οπαδός απαιτεί πάντα σεβασμό. Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου, δεν διάβασα πολλά σχόλια ούτε έδωσα προσοχή στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, αλλά ένιωθα πολύ καλά... κάθε αναστεναγμό μέσα στο γήπεδο. Και κάθε πόνο. Από εκεί προέρχεται η έμπνευση, γι' αυτό πιέζεις τον εαυτό σου να γίνεις καλύτερος. Και τώρα, για να μην παρεκκλίνω πολύ από τον εαυτό μου, και είναι γνωστό ότι δεν έχω ανοίξει πολύ τα... συναισθήματά μου στο κοινό, εξακολουθώ να θέλω και πρέπει να μοιραστώ αυτό: Θέλω να γίνει γνωστό πώς τελείωσα την καριέρα μου σε έναν σύλλογο που έχει κυρίαρχη θέση στην καρδιά μου.

Για την αγάπη μου για την εθνική Σερβίας, το να παίζω για το εθνόσημό της Σερβίας και με την αγαπημένη τρικολόρ φανέλα, είπα τα πάντα στο παρκέ. Οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν αυτό το μοναδικό, υπέροχο συναίσθημα που ακόμη σιγοκαίει μέσα μου. Η πατρίδα μου θα παραμείνει για πάντα η πιο σημαντική και η πιο αγαπημένη για εμένα.

Κάποτε και πάλι, ευχαριστώ μπάσκετ, θα τα ξαναπούμε, μόνο χωρίς αθλητικά παπούτσια, φανέλες και σορτς».

ΑΣΠΑΣΙΑ ΒΕΛΟΝΑΚΗ