Μέχρι την περασμένη εβδομάδα και τον τελικό του ύψους στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα εφήβων-νεανίδων στο Τάμπερε, ο Αντώνης Μέρλος με τον Μεξικανό Ρομπέρτο Βίλχες δεν είχαν συναντηθεί ποτέ, όμως διαθέτουν μια εκπληκτική σειρά ομοιοτήτων, οι οποίες όπως φαίνεται ήταν αυτές που τους οδήγησαν στο χρυσό μετάλλιο.

Γεννημένοι μόλις με διαφορά ενός μήνα (4/4/99 ο Μέρλος και 21/5/99 ο Βίλχες), ξεκίνησαν και οι δύο την ενασχόλησή τους με το στίβο πριν από πέντε χρόνια, ενώ προηγουμένως έκαναν ποδόσφαιρο, με προπονητές που παρατήρησαν το κάθετο άλμα τους στο γήπεδο και διαπίστωσαν μια δυναμική που οι νέοι δεν είχαν δει από μόνοι τους.

«Έπαιζα αμυντικός κι έκανα άλματα για κεφαλιές, κάτι που είδε ο προπονητής στίβου και μου είπε: δεν γεννήθηκες για το ποδόσφαιρο», είπε ο Βίλχες, που ζει στην Πόλη του Μεξικού. Οι γονείς του Μεξικανού άλτη ήταν και οι δύο παίκτες του βόλεϊ, που αναμφισβήτητα τον βοήθησαν, αφού του κληροδότησαν το ύψος και το κάθετο άλμα.

Μικρότερο, αλλά επίσης σημαντικό αθλητικό υπόβαθρο, υπήρχε στην οικογένεια του Μέρλου στην Ελλάδα, όπου ο θείος του ήταν αθλητής του δεκάθλου.

Και οι δύο έκαναν το διεθνές ντεμπούτο τους το 2015, ο Μέρλος στο Ευρωπαϊκό Ολυμπιακό Φεστιβάλ Νεότητας στην Τιφλίδα (όπου ήταν τρίτος με 2.06μ) και ο Βίλχες στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα παίδων της IAAF στο Κάλι, στο οποίο κατετάγη 19ος με 2.04μ.

Πέρυσι ο Μέρλος βελτίωσε το ατομικό του ρεκόρ σε 2.20μ για να κερδίσει το ελληνικό πρωτάθλημα U20 και τον επόμενο μήνα αναχώρησε για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έγινε δεκτός από το Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια με τετραετή υποτροφία και γυμνάζεται έκτοτε με τον Κύπριο προπονητή Πέτρο Κυπριανού.

Ο Βίλχες στο μεταξύ, θα αναμετρηθεί μαζί του το επόμενο έτος στο Πανεπιστημιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ, έχοντας αποδεχθεί μια υποτροφία στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι, 700 μίλια βορειοδυτικά από το Πανεπιστήμιο του Μέρλου. «Είναι μια περιοχή που έχει πολλούς άλτες. Δύο ή τρεις από αυτούς έχουν άλματα στα 2.30μ κι έτσι θα μπορέσω να έχω την απαραίτητο συναγωνισμό ώστε να γίνω καλύτερος», είπε ο Βίλχες.

Την περασμένη σεζόν έκανε ρεκόρ Μεξικού με 2.25μ, ενώ κέρδισε και το χρυσό μετάλλιο στο Παναμερικανικό πρωτάθλημα U20 στο Περού, κάνοντας την τέλεια προετοιμασία για να φάσει στο φετινό χρυσό στο Τάμπερε. Η προετοιμασία του Βίλχες είχε επικεντρωθεί στη νίκη, μετά και τα 2.26μ που έκανε τον Απρίλιο στο Κερετάρο του Μεξικού.

Αντίθετα, οι βλέψεις του Έλληνα άλτη ήταν χαμηλότερες, αφού είχε καλύτερη φετινή επιδοση 2.18μ και την 5η θέση που κατέκτησε στο κολεγιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ το Ιούνιο. Στα προκριματικά του αγωνίσματος στο Τάμπερε δυσκολεύτηκε, όπου πέρασε τα 2.12μ, αλλά τα κατάφερε να προκριθεί. 

«Αισθάνθηκα πολύ κακός στα προκριματικά. Ήμουν σχεδόν έξω από τον τελικό. Ο πρώτος μου στόχος ήταν να προκριθώ στον τελικό και εκεί να είμαι έκτος ή λίγο ψηλότερα στην κατάταξη. Ποτέ δεν περίμενα να είμαι παγκόσμιος πρωταθλητής», είπε ο Μέρλος.

«Στα 2.25μ είχαμε αποτύχει όλοι οι αθλητές και παρακολουθούσαμε την οθόνη για να δούμε ποιος ήταν μπροστά», είπε ο Βίλχες.

«Δεν είχα ιδέα τι γινόταν. Ο Λούκα, ο Γερμανός, μου είπε να κοιτάξω την οθόνη και ήμουν, "τι;". Ήμουν στην κορυφή; Νόμιζα ότι ήμουν τρίτος. Παρακαλώ κάποιον να με ξυπνήσει. Δεν το πιστεύω», είπε από την πλευρά του ο Μέρλος.

Όταν οι κριτές τους πλησίασαν, επειδή είχαν τις ίδιες προσπάθειες, δεν δίστασαν ούτε στιγμή να συμφωνήσουν για να μοιραστούν το χρυσό.

Μετά το Τάμπερε, επόμενος αγώνας για τον Βίλχες είναι οι αγώνες της Κεντρικής Αμερικής και της Καραϊβικής στην Μπαρανκουίλα της Κολομβίας, ενώ ο Μέρλος ετοιμάζεται για το ελληνικό πρωτάθλημα Νέων (U23), τον τελευταίο του αγώνα αυτό το καλοκαίρι, στις 28-29 Ιουλίου στη Λάρισα.

Κοιτάζοντας μπροστά, οι δύο αθλητές, έχουν τον ίδιο στόχο στο μυαλό τους όσον αφορά την μεγάλη τους  φιλοδοξία, που είναι βέβαια οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο το 2020.