«Να βάλουμε ένα έργο που έχει χαρά, ελπίδα», μου είπε ο Νώντας Ρεντζής, ο γεμάτος εφηβικό ενθουσιασμό λαϊκός ζωγράφος, όταν συζητούσαμε για την επιλογή του εξωφύλλου. Επιλογή που έγινε με αφορμή την έκθεση των έργων του, που εγκαινιάστηκε την μέρα της Απελευθέρωσης της Αθήνας από τους Ναζί κατακτητές, στις 12 Οκτώβρη.
Μέρες σημαδιακές έχει ο Οκτώβρης. Δεν είναι μονάχα η 26η και η 28η, η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και η επέτειος του «Όχι». Είναι κι άλλες μάχες που έχει δώσει ο ελληνικός λαός και οφείλουμε να τις τιμούμε. Όπως η Μάχη της Ηλεκτρικής, στο Κερατσίνι, μια μέρα μετά την υποστολή της ναζιστικής σημαίας από την Ακρόπολη.
Και τι σύμπτωση! Η μάχη αυτή δόθηκε στην περιοχή όπου οι νεοναζί δολοφόνησαν πριν από 5 χρόνια τον Παύλο Φύσσα. Εκείνον που τραγουδούσε «...σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ...». Όπως τότε, στις 13 Οκτώβρη του 44, όταν ο Καπετάνιος του ΕΛΑΣ Πειραιά, Νίκανδρος Κεπέσης έλεγε στους Γερμανούς στρατιώτες που αιχμαλώτισαν οι αγωνιστές μετά τη νικηφόρα Μάχη της Ηλεκτρικής:
«Νικηθήκατε στη μάχη αυτή με μας, με τον ΕΛΑΣ. Αυτή είναι μια ακόμα απόδειξη ότι θα χάσετε τον πόλεμο!!! Άδικα ο Χίτλερ ματοκύλισε τον λαό σας και τόσους άλλους λαούς. Διαψεύστηκαν οι υποσχέσεις που σας έδιναν οι αξιωματικοί σας. Θα διαψευστούν και οι φοβέρες που σας έλεγε ο διοικητής σας για να μην παραδοθείτε έγκαιρα»
Χρίστος Καλουντζόγλου