Συνέντευξη στον Χρίστο Καλουντζόγλου

Η ψιλικατζού είναι η γυναίκα καθηλωμένη σε μία κορνίζα από πλαστικό, ζάχαρη, χαρτί και έντονα χρώματα, εξυπηρετεί το «θέλω» γνωστών και αγνώστων. Εκπαιδεύεται να ακούει τους πελάτες του ψιλικατζίδικου και σπανίως μοιράζεται μαζί τους τα δικά της. Όμως η Κωνσταντίνα Δελημήτρου την αναδεικνύει σε πρωταγωνίστρια σε μια Ελλάδα που υπάρχει παρόλο που οι περισσότεροι προσποιούμαστε πως δεν την γνωρίζουμε. Την ιστορία της ψιλικατζούς σκηνοθετεί στον πολυχώρο Vault ο Δημήτρης Καρατζιάς, με την Ελένη Ουζουνίδου στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ζητώ από την κυρία Ουζουνίδου με φόντο την εικαστική εγκατάσταση «Ψιλικά-Τσιγάρα» του Μάριου Βουτσινά (που εκτίθεται στον πολυχώρο ως μόνιμη εγκατάσταση όσο διαρκούν οι παραστάσεις) να μου περιγράψει την συνάντησή της με την συγγραφέα Κωνσταντίνα Δελημήτρου. Μου περιγράφει «μια κοπέλα πανέξυπνη, πολύ ευαίσθητη, με αφοπλιστικό χιούμορ, και πραγματικά πολύ-πολύ δυνατή!». «Την Κωνσταντίνα τη γνώρισα στην πρεμιέρα του έργου μας-της. Πριν απ’ αυτό δεν είχαμε συναντηθεί ποτέ, ούτε είχαμε ανταλλάξει μηνύματα κι ούτε είχαμε τηλεφωνική επικοινωνία. Είχα όμως όσα χρειαζόμουν για να την καταλάβω και να μπορέσω να σκιαγραφήσω το χαρακτήρα και την πληθωρική προσωπικότητα της: το βιβλίο της! Όσες φορές κι αν η ζωή της έφερε δυσκολίες και τρομακτικά εμπόδια στην προσπάθεια της να ολοκληρώσει το παιδικό παραμύθι της, όσες φορές κι αν χρειάστηκε να πληρώσει το τίμημα το πλήρωσε ...ξεχρέωσε... συνέχισε με φόρα να διεκδικεί τη ζωή της όπως την είχε ονειρευτεί, και τελικά αφού «συνωμότησε» μόνη της εναντίον ολοκλήρου του σύμπαντος βγήκε νικήτρια!», προσθέτει η κυρία Ουζουνίδου.

Η Κωνσταντίνα Δελημήτρου γράφει την ιστορία μιας γυναίκας που ήθελε ήταν να γίνει μητέρα η οποία με πολύ ανθρώπινο τρόπο καταθέτει τα συναισθήματά της αποφασίζοντας να μιλήσει για ένα θέμα- ταμπού, την υπογονιμότητα.
Η Ψιλικατζού μεταφέρεται στη σκηνή με τη δραματουργική επεξεργασία και διασκευή που υπογράφει ο σκηνοθέτης. Είναι, λοιπόν, «γένους θηλυκού» η παράσταση, ρωτώ την κυρία Ουζουνίδου.

«Πριν ξεκινήσουμε τις παραστάσεις ήμουν απολύτως σίγουρη πως θα συγκινεί κυρίως το γυναικείο κοινό. Τελικά από την πρώτη εβδομάδα διαπίστωσα ότι και το ανδρικό κοινό είναι άφθονο αλλά και τις περισσότερες φορές οι άντρες είναι πιο συγκινημένοι απ τις γυναίκες», απαντά, και προσθέτει ότι «το θέμα της υπογονιμότητας δεν είναι πια ταμπού». 

Γιατί άραγε έχει ενδιαφέρον για τον θεατρόφιλο σήμερα, να παρακολουθήσει μια παράσταση με πρωταγωνίστρια μία blogger που ήθελε να γίνει μητέρα;

«Στην παράσταση μαζί με τις προσπάθειες της Κωνσταντίνας ν' αποκτήσει παιδιά πρωταγωνιστούν και οι περιπέτειες της μέσα στο ψιλικατζίδικο. Εξάλλου η Κωνσταντίνα ήταν ψιλικατζού! Στη Νίκαια! Το blog προέκυψε από βαρεμάρα μέσα στο μαγαζί», μας λέει η κυρία Ουζουνίδου, «ο θεατής θα συναντήσει τη γυναίκα της διπλανής πόρτας κι όχι μιας γυναίκας που είναι πίσω από μια οθόνη και πληκτρολογεί. Είναι μια αληθινή ιστορία κι όχι μυθοπλασία!»